Een eenvoudig toe te passen methode van trapverdraaiing, die zowel begaanbaarheid als harmonische zwaai in overweging neemt.
Bekijk hoe snel het werktVan de traditionele oplossingsbenaderingen is de hoekmethode bijzonder eenvoudig toe te passen en levert bovendien voor vele situaties zeer bruikbare resultaten. Dat kan niet van alle methoden gezegd worden, met name wanneer het niet om "schoolboek-achtige hoeken" gaat.
Bij het verdraaien gaat het dus zowel om een goede begaanbaarheid van de trap als ook om een harmonische zwaai van de wang en als gevolg daarvan van de leuning.
De tekenoplossing moet minstens in schaal 1:10 en met een scherp potlood worden uitgevoerd, beter en nauwkeuriger is een normaal CAD-systeem, waarmee bijvoorbeeld houtlengtes direct kunnen worden gemeten. Een trapbouwprogramma werkt in wezen op dezelfde manier, alleen automatisch.
De verdraaiing wordt opgebouwd uit de kennis van de totale lengte van de looplijn (rood) en de totale lengte van de smalle traptredezijden (blauw) in het verdraaiingsgebied. Elk gedeelte voor of achter een spiektrede wordt apart overwogen.
In tegenstelling tot de meeste andere methoden hoeven de traptredenkanten van de hoektrede niet vooraf te worden vastgelegd, maar ontstaan constructief.
Het beste is om een lijn als bissectrice in de hoek te tekenen. Bij asymmetrische verhoudingen wordt nu het optritt van de hoektrede proportioneel aan één van beide zijden toegewezen.
Eerst wordt een horizontale lijn getekend, even lang als de som van alle smalle traptredezijden in het verdraaiingsgebied. Meestal dus vanaf de laatste rechte traptredenkant tot aan de hoek (blauw, 740 mm).
Vervolgens wordt een lijn getekend onder een hoek van circa 20° aan het beginpunt. Op deze lijn worden nu de optritten in het verdraaiingsgebied afgemeten, ten slotte proportioneel de optritt van de spiektrede (rood, 1129 mm).
Nu wordt een verticale lijn naar beneden getekend vanaf het beginpunt van de eerste lijn.
Vervolgens wordt het laatste punt op de schuine lijn verbonden met het eindpunt van de horizontale lijn. Deze lijn wordt verder getekend tot hij de verticale lijn snijdt.
Ten slotte worden alle optrittpunten op de schuine lijn verbonden met dit enkele snijpunt.
Op de horizontale lijn zijn nu snijpunten ontstaan. Deze worden met een passer of geodriehoek in het bovenaanzicht overgebracht, zodat de binnenlijn met de smalle traptredezijden (blauw) correct wordt verdeeld.
Tot slot worden de aankomstpunten van de traptreden op de looplijn verbonden met de gevonden punten aan de binnenkant.
Dit proces wordt herhaald voor het tweede verdraaiingsgebied na de hoek.
De achterkanten van de traptreden worden getekend parallel aan de voorkanten van de hogere traptreden op een afstand gelijk aan het onder- of overschrijdingsverloop. Klaar.
Minimale optritt van de hoektrede vooraf bepalen
Wil je de minimale optritt van de hoektrede vooraf bepalen, teken dan eerst de hoektrede volgens wens en verkort vervolgens eenvoudig de rode en blauwe lijn zoals in de afbeelding.
Evenzo kunnen ook andere situaties, bijvoorbeeld met boogvormen, worden aangepakt. De hoekmethode verdeelt altijd een korte lijn (blauw) in verhouding tot een lange lijn (rood).
